การจัดการกับความว่าง (ที่ไม่ใช่ความว่าง) งงเด้
บังเอิญว่า คนอย่างผมมันว่าง และพอว่าง ก็คิดได้อยู่เรื่อยๆ บางครั้งลองตามความคิดของตัวเองไป ก็พบว่า ไม่มีที่สิ้นสุด จึงสงสัยกันอยู่ว่า ในระหว่างที่ผมว่างอยู่นี้และฟุ้งซ่าน คนส่วนใหญ่เขาคิดอะไรกัน เขาจัดการความว่างและวุ่นวายใจได้อย่างไร ผมก็ค้นใหญ่เลย จากหนังสือบ้าง จาก โซเชียลบ้าง เอาเป็นว่าทั้งหลักการอย่างเป็นทางการ หรือไม่เป็นทางการ ผมก็ได้ข้อสรุปมานำเสนอท่านทั้งหลาย เช่นนี้ว่า ความว่างเกิดจากไม่มีอะไรทำ เราควรหาอะไรทำจะได้ไม่ว่าง ดูเหมือนจะเป็นอะไรธรรมดา แต่ก็แฝงไปด้วยปรัชญาอันลึกซึ้ง เพราะถ้าเราตั้งข้อสังเกตจะพบว่า มีคนมากมายที่ฟุ้งซ่านจะนสุดท้ายควบคุมตัวเองไม่ได้ บ้างก็เป็นบ้า บ้างก็ฆ่าตัวตาย บ้างก็ทำร้ายผู้อื่น บ้างก็ทำร้ายตัวเอง(ในที่ลับๆ ด้วยมือบ้าง) วิธีนี้ผมค้นพบจากพี่โน้ส อุดม ถอดความได้บางช่วงบางตอนว่า หากเรามีความคิดฟุ้งซ่านหรืออยากฆ่าตัวตายในหัวขึ้นมาให้ หามาม่าซักสองซองไปต้มกินซะ ที่จริง พี่เขาก็อธิบายว่าที่ใช้วิธีนี้ เพราะคนที่คิดฟุ้งซ่านขนาดนั้นได้เพราะน้ำตาลในเลือดต่ำ หากกินอะไรเข้าไปนอกจากน้ำตาลในเลือดจะเพิ่มสูง ยังช่วยให้ฮอร์โมนแห่งความสุขที่หลั่งมาในขณะก